W skład nowopowstałej parafii wchodzili zasadniczo katolicy niemieccy, kolonizatorzy zamieszkujący część Wieczyna tzw. Wieczynek, oraz część Łęgu tzw. Lubiaszew.
Do roku 1900 cała wieś Wieczyn i Łęg zamieszkana była przez Polaków. Powyższe wsie należały do starej parafii Żegocin zorganizowanej przed 1415 rokiem.
Jak doszło do osiedlenia tutaj niemieckich kolonizatorów? Otóż w Wieczynie i Łęgu były majątki. Komisja Kolonizacyjna wykupiła powyższe dwa majątki wraz z zabudowaniami. Budynki zaadaptowano w stylu niemieckim i osiedlono w nich niemieckich kolonizatorów wyznania rzymsko katolickiego.
Wieś Wieczyn wspomniana jest już w 1284 roku. Wieś i dwór 1300 kroków od Prosny, granicy Królestwa Polskiego. Kościół i parafia powstała w 1911 roku i początkowo służyła kolonizatorom niemieckim i miejscowym Polakom. Kazania były w dwóch językach. W 1966 roku miała miejsce konsekracja kościoła przez biskupa Bernackiego.
Kościół neogotycki z dużej cegły, kryty mniszką - mnichem. Sufit beczkowy, wieża drewniana kryta miedzią. W wieży znajduje się dzwon spiżowy i sygnaturka. Kościół, plebania i organistówka wybudowane przez Komisję Kolonizacyjną przeszły na własność Polski mocą traktatu Wersalskiego w 1919 roku.
Organy w kościele wykonał Voelkner z Bydgoszczy, są one 6 głosowe. Jeszcze przed powstaniem kościoła założony został cmentarz grzebalny. Ogrodzony został solidnym drewnianym płotem najprawdopodobniej w 1908 roku. Płot został wymieniony w 1975 roku przez księdza Jana Trojanowskiego.
8 grudnia 1976 roku dzięki staraniom ks. Jana Trojanowskiego zawieszono obraz Matki Boskiej Częstochowskiej. Obraz namalowany na desce ma 80 x 120 cm.
Męczennik Dachau
W 1977 roku kuria gnieźnieńska zatwierdziła projekt tablicy upamiętniającej księdza Edmunda Schreibera. Tablica ta znajduje się w kruchcie kościoła.
Ks. Edmund Schreiber urodzony w 1905 roku w Szczecinie, wyświęcony w 1925 roku w Poznaniu, od 1 sierpnia 1933 do 8 sierpnia 1940 roku proboszcz w Wieczynie.
Zaaresztowany został przez Gestapo na plebani w Lenartowicach 8 sierpnia 1940 roku. Po aresztowaniu został wywieziony do klasztoru - obozu w Bruczkowie pow. gostyński. Z Bruczkowa
przewieziono ks. Schreibera 15 sierpnia 1940 roku do Fortu VII w Poznaniu, a 16 sierpnia 1940 roku do obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie. Tu zapędzono go do pracy fizycznej w kamieniołomach.
W dniu 8 grudnia 1940 roku przewieziony został do obozu w Dachau. Otrzymał numer więźniarski 21931. Nadwyrężony organizm ks. Edmunda ulegał coraz większemu osłabieniu, głównie przez
robotę na plantacjach esesmańskich i dodatkowe zajęcie jakim było odgarnianie śniegu. Po wielu staraniach osób trzecich został przyjęty do lecznicy więźniów, lecz wróciwszy po kilku tygodniach do baraku 30, nie czuł się lepiej.
W czerwcu 1942 roku księża z izby I baraku 30 dla ratowania współbrata oddawali mu po jednej łyżce strawy z własnej porcji. Wycieńczenie jednak było końcowe, iż samarytańska pomoc okazała się daremna.
Powtórnie został przyjęty do szpitala. Zmarł 16 września 1942 roku, a jego zwłoki spalono w krematorium.
Arsenał broni w wieczyńskim kościele
W 1978 roku podczas wiercenia otworu nad prezbiterium potrzebnego do zawieszenia dekoracji natrafiono na skład broni i amunicji: 5 karabinów maszynowych, 3 pistolety, worek z trotylem, kilka skrzyń z amunicją, parę woreczków z amunicją do broni krótkiej, granaty, miny, zapalniki, kilkadziesiąt bagnetów, przepaski biało - czerwone z napisami WP, dwie apteczki. Broń należała do AK i w większości pochodziła z zrzutu. Broń schował w kościele już po wkroczeniu wojsk radzieckich pan Walenty Krzesiek tutejszy nauczyciel, czynny żołnierz AK. Zmarł po wojnie we Wrocławiu. Skład broni przechowanej w tutejszym kościele świadczy o zorganizowanym ruchu oporu w Wielkopolsce.
Powołania w parafii
Ks. Adrzej Dziuba wyświęcony w 1975 roku w Gnieźnie.
siostra Irena Jędrzejczak imię zakonne Ignacja w 1977 śluby wieczyste w zgromadzeniu Sióstr Służebniczek Niepokalanego Poczęcia NMP.